Jak mądrze kochać dziecko?
W natłoku spraw i obowiązków, w pędzącym świecie, wśród różnych trosk i zmartwień, bycie rodzicem nie jest łatwe. Tym bardziej, że nikt nas tego nie uczy. Często kierujemy się sercem, rozsądkiem, wyczuciem, doświadczeniem.
Jak zatem kochać dziecko mądrze? By nie przytłoczyć naszą miłością i przygotować do samodzielnego i odpowiedzialnego życia?
Oto kilka wskazówek, które mogą pomóc:
-
pamiętaj, że dziecko jest niezależnym bytem, nie możesz zamienić go w kopię siebie samego;
-
kochaj dziecko bezwarunkowo, dzięki temu rozwinie skrzydła;
-
nie używaj siły ani strachu – tak nie zbudujesz autorytetu;
-
pamiętaj, że nie ma ludzi idealnych – przyznanie się do błędu nie jest oznaką słabości;
-
wymagania wobec dziecka muszą być dostosowane do jego wieku i możliwości;
-
bądź konsekwentny, stawiaj dziecku jasne granice – ono musi znać obowiązujące reguły i zasady postępowania oraz musi mieć świadomość konsekwencji złamania ich, ;
-
jeśli krytykujesz to konkretne zachowanie, a nie osobę dziecka;
-
określaj w sposób jasny i zrozumiały zasady, reguły i wymagania;
-
zauważaj, nagradzaj i chwal wszelki osiągnięcia dziecka, ułatwiaj przeżycie sukcesu;
-
nie hamuj aktywności dziecka, rozwijaj jego zainteresowania;
-
zaspokajaj wszystkie podstawowe potrzeby, nie kaprysy;
-
bądź wyrozumiały i cierpliwy, zachowuj równowagę między surowością a pobłażliwością;
-
systematycznie wdrażaj dziecko do samodzielności oraz zaradności życiowej;
-
dyskretnie kontroluj poczynania i działania dziecka, szukajcie wspólnie rozwiązań;
-
dbaj, by dziecko zawsze kończyło rozpoczętą pracę;
-
rozmawiaj z dzieckiem o sytuacjach trudnych w sposób adekwatny do wieku dziecka;
-
nie ośmieszaj, nie zawstydzaj;
-
zachęcaj dziecko do mądrego spędzania czasu wolnego – ogranicz dziecku możliwość oraz czas korzystania z telewizji, komputera, telefonu komórkowego;
-
unikaj porównywania dzieci;
-
nie chroń dziecka przed wszystkimi trudnościami, ucz je radzić sobie samodzielnie, to rozwija zaradność życiową;
-
dostarczaj pozytywnych wzorców;
-
nie wyręczaj dziecka z jego prac i obowiązków, dostosowanych do wieku i możliwości;
-
zawsze słuchaj swojego dziecka, nie lekceważ, nie oceniaj zbyt pochopnie;
-
używaj słów: proszę, dziękuję, przepraszam w stosunku do dziecka;
-
nie wstydź się okazywania uczuć i słabości;
-
pamiętajmy, aby w życiu dziecka każdy dzień był przewidywalny i uporządkowany – stałość i rytm dnia codziennego oraz życia rozwija w dziecku poczucie bezpieczeństwa;
Każde dziecko jest inne i każe wymaga indywidualnego podejścia. Ważne, by dziecko wiedziało, że rodzice są blisko i wspierają je. Bezcenne dla rozwoju dziecka, są rozmowy z rodzicami. Warto wygospodarować na to czas każdego dnia.
